Tadeusz Konopka, znany również pod pseudonimem Czerwony, przyszedł na świat 15 października 1919 roku w miejscowości Drewnica, mieszczącej się w Ząbkach.
Jego życie dobiegało końca 5 lipca 1975 roku w Warszawie, gdzie zmarł. Był on osobą wpływową, długo związana z działalnością komunistyczną, pełniąc ważne funkcje w strukturze partii.
Tadeusz Konopka miał również znaczną rolę jako żołnierz Gwardii Ludowej – Armii Ludowej, a także jako oficer w aparacie bezpieczeństwa w czasach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, co czyni go istotną postacią w polskiej historii politycznej XX wieku.
Życiorys
Ukończywszy szkołę w 1935 roku, rozpoczął pracę jako cieśla. Już w 1934 roku jego zaangażowanie w działalność polityczną przejawiało się przez członkostwo w młodzieżowej organizacji komunistycznej „Pionier”. Kolejny krok w jego aktywności miał miejsce w 1935 roku, kiedy to wstąpił do Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej (KZMP). Po rozwiązaniu Komunistycznej Partii Polski (KPP) oraz KZMP w sierpniu 1938 roku, powrócił do działalności w ramach kół młodzieżowych Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS).
W połowie 1940 roku stał się jednym z współzałożycieli konspiracyjnej organizacji komunistycznej RRR-Ch „Młot i Sierp”, obejmując funkcję sekretarza. Jego rozwoju politycznego nie zatrzymała nawet wojna – w 1941 roku związał się ze Stowarzyszeniem Przyjaciół ZSRR, które od lutego 1942 roku weszło w skład Polskiej Partii Robotniczej (PPR). W tym okresie pełnił rolę sekretarza w Komitecie Dzielnicowym PPR Drewnica-Marki oraz był członkiem Komitetu Okręgowego PPR Warszawa-Prawa Podmiejska. Równocześnie aktywnie działał w sztabie dzielnicowym Gwardii Ludowej (GL).
22 sierpnia 1943 roku ukończył kurs minerski, co pozwoliło mu na udział w licznych akcjach dywersyjnych. Działał także w sztabie okręgowym GL aż do końca 1943 roku. W sierpniu 1944 roku został włączony do 7 Dywizji Piechoty, gdzie awansował na dowódcę batalionu. Po kilku miesiącach, w październiku 1944, objął stanowisko kierownika XIV Komisariatu Milicji Obywatelskiej (MO) przy ul. Wileńskiej, a następnie dowodził grupą operacyjną MO.
10 lutego 1945 roku awansował na stopień kapitana w Urzędzie Bezpieczeństwa (UB) i pełnił rolę szefa Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego (PUBP) w Płocku do 1 kwietnia 1946 roku. W trakcie tej służby ściśle współpracował z Władysławem Rypińskim, będąc jednym z członków jego „szwadronu śmierci”, odpowiedzialnego za skrytobójcze eliminacje politycznych przeciwników władzy komunistycznej. W grudniu 1945 roku uczestniczył w I Zjeździe PPR jako delegat.
Od 1 kwietnia do 29 listopada 1946 roku pełnił obowiązki naczelnika Wydziału V WUBP w Warszawie. Po tym okresie przeszedł przeszkolenie w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (MBP), gdzie jako referent Departamentu V MBP pracował od kwietnia do lipca 1947 roku. Z dniem 11 lipca 1947 roku wszedł w szeregi Milicji Obywatelskiej, gdzie do 30 stycznia 1949 roku pełnił funkcję starszego inspektora w Sekcji Peryferyjnej KG MO.
W kolejnych latach, będąc już zastępcą naczelnika jednego z wydziałów Komendy Wojewódzkiej MO w Warszawie, w lipcu 1949 roku przeszedł na kurs Akademii Sztabu Generalnego. Po demobilizacji w czerwcu 1950 roku objął stanowisko dyrektora Zakładów Chemicznych „Halogen”, w których pracował do stycznia 1951 roku. Następnie związał się z budownictwem oraz gospodarką komunalną, pełniąc funkcje naczelnika wydziału kadr oraz dyrektora różnych przedsiębiorstw.
W związku z narastającymi kontrowersjami dotyczącymi jego zachowania, 6 lipca 1957 roku został usunięty z Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) za „niemoralną postawę i dwulicowość”. Jednak w październiku 1960 roku, na mocy decyzji ministra obrony narodowej, został zmobilizowany w stopniu majora, a w 1963 roku awansował na podpułkownika. Ostatecznie, 2 stycznia 1970 roku, odzyskał swoje członkostwo w PZPR.
Odznaczenia
Tadeusz Konopka otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń, wśród których wyróżnia się Order Krzyża Grunwaldu II klasy oraz Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- Wyszukiwarka cmentarna - warszawskie cmentarze
Pozostali ludzie:
Marta Dydek | Wiesław Lisowski | Ludomir Motylski | Andrzej Książek (filozof) | Jolanta Hibner | Grażyna Orlińska | Wiktor Rojek | Edyta Folwarska | Michał SzubertOceń: Tadeusz Konopka